اين سايه
كه چشمان ِ مرا هاشور مي‌زند،
بگو از كابوس ِ كدام سياه‌چاله برآمده
كه هزار ستاره‌ي زاينده را
در توبرتوي ِ تاريك ِ خويش مي‌بلعد؟
تاول‌هاي برآماسيده‌ي دستان‌ام را،
بگو چگونه سايه‌بان ِ خيره‌ي آفتاب‌ات كنم
وقتي تلنگر ِ سرانگشتان‌ات
پهلو بر تمام ِ فصل‌هاي ِ روشن ِ كيهان مي‌زند؟
اين حجم ِ نور و آن خطوط ِ سايه را
كه هنوز در شبانه هاي ِ بي‌خواب‌ام جا مانده،
تو بگو
در كدام فضاي ِ هندسه‌ي ِ بي‌حضورت
از ميان ِ صفحات ِ متنافر ِ شيدايي‌ام برقصانم؟!
14 اسفند 1386
